Ga naar de inhoud

‘Kinderen moeten zelf gaan schatgraven maar ik geloof dat ons enthousiasme helpt’

Al vanaf zijn 26e zit Wim Hoogerdijk (47) in het vrijwilligersteam van de zondagsschool. 
Toen 25 jaar geleden zijn dochter werd geboren, begon hij met het meedraaien in de crèche. Snel groeide Wim door naar de zondagschool waar hij bleef hangen in de middenbouw. Na al die jaren vertelt hij nog steeds met liefde over de rol die hij daar heeft gekregen. 

Met zijn taak als zondagsschool leider maakt Wim de kinderen tussen groep 3 en groep 5 van dichtbij mee. Hun belevingswereld herkent hij ook uit zijn eigen jeugd. ‘Wanneer je als ventje een jaar of acht bent, is dat een geweldige leeftijd. Je bent lichamelijk meestal super fit en het leven ligt nog voor je. Je speelt lekker rond maar je luistert ook nog wel naar een volwassene.’ Hoewel de zondagsschool vroeger veel kleiner was is de essentie van die twee uurtjes altijd hetzelfde gebleven. Wim; ‘Je werd herinnerd aan Gods liefde en kreeg soms tegelijkertijd een stukje bewustzijn mee van de wereld. Ik kan me nog herinneren dat er werd gebeden voor mensen achter het ijzeren gordijn.’  

Er liggen kapers op de kust in deze wereld, dus je wilt meegeven hoe God is, zodat de kinderen dat onthouden.

Wim Hoogerdijk – kinderwerker

De boodschap van Jezus meegeven aan kinderen staat tijdens de zondagsschool centraal. ‘Er liggen kapers op de kust in deze wereld dus je wilt meegeven hoe God is zodat de kinderen dat onthouden. Uiteindelijk moeten ze zelf gaan schatgraven maar ik geloof dat ons enthousiasme helpt’, vertelt Wim. Het vrijwilligerswerk geeft ook een stukje geestelijke groei aan het team zelf. Ruim een week voor elke les krijgen de zondagsschool leiders een thema en een bijbel stuk toegewezen. ‘Elke voorbereiding is een stok achter de deur om ook weer extra uit de bijbel te gaan lezen’.

Binnen het zondagschool team speelt er een leuke interactie; ‘Iedereen vult elkaar aan dus je hoeft niet alles te kunnen of ervaring te hebben. Je krijgt vanzelf een rol die bij je past. 
De één kan bijvoorbeeld goed voorlezen en de ander kan dingen weer goed op gang helpen.’

Zelf neemt Wim het liefst het maken van de werkjes op zich. ‘Het is misschien heel kinderlijk maar ik vind het leuk om daarover na te denken en het thema daarin te verwerken.’ De kinderen van de middenbouw zullen Wim hoogstwaarschijnlijk herkennen aan zijn zwarte papa smurf shirt. ‘Het shirt is van mijn broertje zijn schoonvader. Ik zag toevallig dat die werd weggegooid en moest gelijk aan de zondagschool denken. Het is met een grote knipoog maar ik begin wel steeds meer op die oude smurf te lijken’, vertelt hij lachend.


Tekst: Luna Potters, vrijwilliger bij de pr-commissie
Fotografie: John Noppen, bedieningsleider fotografenteam