Bekijk hieronder de overdenking of lees zelf onder het filmpje.
Lezen: Lucas 2:25-39
25Er woonde toen in Jeruzalem een zekere Simeon. Hij was een rechtvaardig en vroom man, die uitzag naar de tijd dat God Israël vertroosting zou schenken, en de heilige Geest rustte op hem. 26Het was hem door de heilige Geest geopenbaard dat hij niet zou sterven voordat hij de messias van de Heer zou hebben gezien. 27Gedreven door de Geest kwam hij naar de tempel, en toen Jezus’ ouders hun kind daar binnenbrachten om met hem te doen wat volgens de wet gebruikelijk is, 28nam hij het in zijn armen en loofde hij God met de woorden:
29‘Nu laat u, Heer, uw dienaar in vrede heengaan, zoals u hebt beloofd.
30Want met eigen ogen heb ik de redding gezien
31die u bewerkt hebt ten overstaan van alle volken:
32een licht dat geopenbaard wordt aan de heidenen
en dat tot eer strekt van Israël, uw volk.’
33Zijn vader en moeder waren verbaasd over wat er over hem werd gezegd. 34Simeon zegende hen en zei tegen Maria, zijn moeder: ‘Weet wel dat velen in Israël door hem ten val zullen komen of juist zullen opstaan. Hij zal een teken zijn dat betwist wordt, 35en zelf zult u als door een zwaard doorstoken worden. Zo zal de gezindheid van velen aan het licht komen.’
36Er was daar ook een profetes, Hanna, de dochter van Fanuel, uit de stam Aser. Ze was hoogbejaard; vanaf haar huwbare leeftijd had ze zeven jaar met haar man geleefd, 37en ze was nu al vierentachtig jaar weduwe. Ze was altijd in de tempel, waar ze God dag en nacht diende met vasten en bidden. 38Op dat moment kwam ze naar hen toe, bracht hulde aan God en sprak over het kind met allen die uitzagen naar de bevrijding van Jeruzalem.
39Toen ze alles overeenkomstig de wet van de Heer hadden gedaan, keerden ze terug naar Galilea, naar hun woonplaats Nazaret.
Stil
En toen werd het stil. De hemel houdt zijn adem in. Alles wacht maar de mensen zien het niet. Ze ervaren verlies, ontgoocheling. Dit was niet wat ze verwachten, dit was niet het plan. Ze verliezen een dierbare, een vriend, een zoon, broer aan een afschuwelijke dood. Zou Maria teruggedacht hebben aan de woorden van de oude Simon toen ze met haar pasgeboren baby in de tempel was. ‘En zelf zult u als door een zwaard doorstoken worden’? Ze heeft het toen niet gesnapt, en nu? Zij wist niet dat het morgen Pasen zou worden. Dat het licht zou doorbreken.
Om te doen:
Sta vandaag eens stil hoe het voelt als alles verloren lijkt. Misschien ken jij dat gevoel wel uit je eigen leven en is de verbinding niet zo moeilijk. Maar Gods plan werd daar al duidelijk gemaakt in de tempel. Er breekt een nieuwe morgen aan. Met God is er altijd een toekomst. Viert u het morgen mee met ons?
